عفونت ادراری در بارداری حایز اهمیت بوده و می‌تواند عوارض سنگینی برای مادر و جنین داشته باشد. عفونت ادراری به دلیل ورود باکتری‌های مضر از مجاری ادرار به داخل کلیه‌ها می‌باشد. گاها ممکن است این عفونت تنها از طریق آزمایش ادرار و چکاپ‌های دوره‌ای قابل شناسایی باشد. لازم است با مشاهده علايم عفونت ادراری به پزشک مراجعه نمایید. برای آگاهی بیشتر با فیتولند در ادامه همراه باشید.

عفونت ادراری چیست

با ورود باکتری های موجود در پوست واژن و راست روده به داخل مجرای ادرار و حرکت آن به سمت کلیه‌‌ها، عفونت ادراری ایجاد می‌شود. امکان بروز عفونت ادراری در تمام بخش‌های سیستم ادراری وجود دارد. ممکن است کلیه‌ها، مثانه، حالب‌ها و مجاری ادراری را نیز درگیر کند. عامل بیماری‌زا در هر نقطه‌ای از سیستم ادراری می‌تواند عفونت ایجاد کند. از انواع آن می‌توان به سیستیت (عفونت مثانه) و پیلونفریت (عفونت کلیه‌ها) اشاره کرد که در ادامه به شرح آن‌ها می‌پردازیم.

 سيستيت یکی از انواع عفونت ادراری

باکتری‌ها و عوامل بیماری‌زا با ایجاد عفونت در مثانه باعث ایجاد التهاب و علایم عفونت مثانه می‌شوند. سیستیت در بین بانوان 20 تا 50 ساله شایع است.

پیلونفریت یکی از انواع عفونت ادراری

 باکتری‌ها ممکن است از مثانه به سمت کلیه‌ها حرکت کرده و  هر دو کلیه را آلوده کنند. پیلونفریت یا عفونت کلیه شایع‌ترین عارضه جدی پزشکی در دوران بارداری است. عفونت ممکن است به جریان خون گسترش یابد که بسیار خطرناک می‌باشد. عفونت کلیه علاوه بر مشکلاتی که برای مادر در دوران بارداری ایجاد می‌کند؛ خطراتی هم برای جنین ایجاد می‌کند. این پیامد‌ها عبارتند از:

• زایمان زودرس
• تولد یک نوزاد کم وزن
• افزایش خطر مرگ جنین یا نوزاد

    باکتریوری بدون علامت

 ممکن است باکتری در دستگاه ادراری شما وجود داشته باشد. ولی در بیمار علامتی دیده نشود . این حالت به عنوان باکتریوری بدون علامت شناخته می‌شود. در این موارد در آزمایش ادرار فرد، باکتری دیده می‌شود. اما کاملا بدون علامت بوده و علایم سوزش ادرار و تکرر ادرار وجود ندارد. هنگامی که فرد حامله نیست، این وضعیت به طور کلی مشکلی ایجاد نمی‌کند و اغلب به خودی خود بهبود می‌یابد.

 باکتریوری بدون علامت در زمان بارداری، به علت آن‌که نشانه‌ای از بیماری در مادر باردار دیده نمی‌شود، قابل تشخیص نیست. بنابراین بدون درمان باقی می‌ماند. در این‌صورت خطر ابتلا به عفونت کلیه، افزایش می‌یابد. عفونت کلیه درمان نشده نیز با زایمان زودرس و وزن کم نوزاد هنگام تولد همراه است. به همین دلیل توصیه می‌شود در دوران بارداری حتما از مادر آزمایش ادرار گرفته شود.

 آیا بارداری باعث افزایش احتمال ابتلا به عفونت ادراری می‌شود؟

بارداری به میزان قابل توجهی خطر ابتلا به عفونت کلیه را افزایش می‌دهد. سطوح بالای هورمون پروژسترون در دوران بارداری و هورمون پروژسترون بر روی عضلات صاف تاثیر می‌گذارد. انقباض عضلانی در عضلات صاف حالب ها (لوله های بین کلیه‌ها و مثانه) کاهش یافته و جریان ادرار کم می‌شود. از طرفی با بزرگ شدن رحم طی بارداری، رحم بر روی حالب ها فشار آورده و مانع خروج طبیعی ادرار می‌گردد.

در مورد مثانه نیز کاهش انقباض عضلات صاف سبب مشکل شدن تخلیه کامل مثانه از ادرار می‌شود. باقی ماندن ادرار در مثانه، خود سبب ایجاد بستری مناسب برای رشد و تکثیر باکتری های بیماری‌زا خواهد بود. از طرفی، شرایط برای پس زدن ادرار از مثانه به کلیه‌ها (رفلاکس ادراری) مهیا شده و احتمال افزایش عفونت در کلیه‌ها نیز بیشتر خواهد شد. نتیجه تمام این تغییرات این است که سرعت دفع ادرار کاهش پیدا کرده و زمان بیشتری برای تکثیر باکتری‌ها و انتقال آن‌ها به کلیه‌ها ایجاد می‌شود.

ادرار در دوران بارداری، کمتر اسیدی است. همچنین ممکن است در ادرار مقداری گلوکز (قند) دیده شود. هر دو این عوامل، سبب افزایش رشد باکتری‌ها و در نهایت بروز عفونت ادراری می‌شوند.

علائم عفونت مثانه

• درد شکمیدر بارداری
• یک نیاز مکرر یا غیرقابل کنترل برای دفع ادرار، حتی زمانی که ادرار در مثانه کم است
• درد، ناراحتی یا سوزش هنگام ادرار کردن و احتمالا سوزش در طی رابطه جنسی.

علائم عفونت کلیه

• تب بالا (اغلب با تکان، لرز و یا عرق کردن)
• درد در پشت
• تهوع و استفراغ
• خون در ادرار

سخن پایانی:

در خاتمه فیتولند به مادران باردار توصیه می‌کند، با مشاهده اولین علایم جهت درمان عفونت ادراری در بارداری به پزشک خود مراجعه کنند. زیرا اگر عفونت ادراری در بارداری درمان نشود، احتمال عفونت کلیه، کم‌خونی بارداری، افزایش فشار خون، عفونت‌های رحمی بعد از زایمان و حتی سقط جنین وجود خواهد شد.

منبع:

www.babycenter.com

PN:0052